سقف کامپوزیت
سقف کامپوزیت = یکپارچه و با وزن پایین
سقف کامپوزیت یکی از انواع سقف های ساختمانی است که از ترکیب پروفیل فولادی با بتن ساخته می‌شود. از سقف‌های کامپوزیت، به منظور اجرا بر روی اسکلت‌های فلزی در پروژه‌های متعددی استفاده می‌شود. به سقف کامپوزیت، سقف مرکب یا سقف مختلط نیز می‌گویند. در این نوع سقف به جهت یکپارچگی در سقف از برش گیر (ناودانی، نبشی یا گل میخ) استفاده می‌شود.
نحوه اجرای سقف کامپوزیت:
سقف کامپوزیت یکی از سیستمهای متداول در سازه های فلزی است. به دلیل عملکرد مرکب فولاد و بتن در تحمل تنشهای وارده، این سیستم را کامپوزیت یا مرکب می نامند. سرعت بالا، سهولت نسبی اجرا، امکان اجرای همزمان چند سقف بدون نیاز به شمع بندی، قیمت مناسب و در عین حال ایجاد صلبیت بالای سقف از مزایای این سیستم قلمداد می شود. قالب فلزی، چوب چهارتراش، گــوه و تختـه روسی عناصر اصلی قالب بندی این سقف به شمار میروند.
پس از تکمیل جوشکاری اتصالات و نصب کلیه برشگیرهای تیرها (به استثنای طولی معادل ۱/۵ پس برابر ارتفاع تیرها از هر طرف تکیه گاه در قاب خمشی)، ابتدا چهار تراشها با استفاده از گوه های چوبی زیر بال فوقانی تیرها نصب می شوند. سپس تخته ها روی چهارتراشها قرار گرفته و صفحات فلزی روی سقف پهن می گردد. در مرحله بعد جهت جلوگیری از چسبیدن ورقها به بتن و سهولت هنگام باز کردن، روی سقف با استفاده از روغن سوخته یا گازوئیل چرب می شود.
پس از درز گیری سقف، یک شبکه مش در دو جهت عمود بر هم به فواصل 10 تا 20 سانتیمتر متناسب با سایز آرماتور و بار وارده اجرا می شود. در مرحله بعد پس از تعبیه محل بازشوها و داکتهای تاسیسات و نصب آرماتور های تقویتی مورب اطراف آنها، بتن ریزی سقف به ضخامت 8 تا 10 سانتیمتر متناسب با نقشه های سازه اجرا می گردد.
مزایای سقف کامپوزیت:
- مقرون به صرفه
- نصب آسان
- دارای قابلیت بتن‌ریزی چند سقف در یک زمان
- عدم نیاز به شمع‌بندی
معایب سقف کامپوزیت:
- وجود محدودیت در اجرای دهانه‌های بلند
- احتمال پوسیدگی در اثر تغییرات آب‌وهوایی
- احتمال عدم سازگاری در اسکلت بتنی
نکات اجرایی ساختن سقف کامپوزیت:
1-جهت کاهش سایز تیرهای فرعی به دلیل عملکرد مرکب مقطع پس از گیرش بتن، می توان سقف کامپوزیت را همراه با شمع بندی اجرا نمود. در این صورت باید از شمعهای چوبی یا فلزی با ارتفاع و فواصل مناسب مطابق با نقشه های اجرایی استفاده شود. معمولاً در دهانه های بالای ۳ متر یک ردیف شمع در وسط دهانه و برای دهانه های بالای ۶ متر نیز از دو ردیف شمع در فواصل مساوی در زیر تیر استفاده می شود.
2-فواصل چهار تراشها با توجه به فاصله تیرهای فرعی (معمولاً حدود ۱ متر)، مقطع چهار تراشها (عموماً ۵×۵ سانتیمتر و در برخی موارد ۷×۷ سانتیمتر ) و ضخامت ورقهای فلزی (۲، 2/5 و ۳ میلیمتر) تعیین می گردد. بطور کلی رعایت فاصله حدود ۵۰ تا ۶۰ سانتیمتر جهت جلوگیری از خیز سقف مناسب است.
3-خیز قالب در نزدیکی تکیه گاهها به دلیل فاصله زیاد چهارتراش از بر ستون یکی از اشکالات اجرایی متداول است. لذا لازم است اولین چهارتراش در نزدیکی بر ستون نصب گردد.
4-جهت جلوگیری از در رفتن قالب حین بتن ریزی ناشی از ضربات پمپ و لوله انتقال بتن و یا تردد عوامل اجرایی گوه ها باید کاملاً در جای خود محکم شوند.
Bonyadsite
اشتراک گذاری
